Η Ορθορεξία είναι μία όλο και συχνότερη διατροφική πάθηση , η οποία εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στις ανεπτυγμένες χώρες. Δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα ως διαταραχή της πρόσληψης τροφής. ορθορεξία ή «orthorexia nervosa» κατατάσσεται λοιπόν στις Διατροφικές Διαταραχές Μη Προσδιοριζόμενες Διαφορετικά-EDNOS (Eating Disorders Not Otherwise Specified). Σπάνια τα άτομα που έχουν αυτή τη διαταραχή θεωρούν ότι έχουν κάποια πάθηση.
Η Ορθορεξία χαρακτηρίζεται από μια εμμονή για υγιεινή διατροφή που καταλήγει το ίδιο το άτομο να θέτει σημαντικούς διατροφικούς περιορισμούς στον εαυτό του. Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι η αποφυγή, σε ψυχαναγκαστικό των «ανθυγιεινών» τροφίμων, όπως η ζάχαρη, αλάτι, καφείνη, το αλκοόλ, τα γλυκίσματα, τα τηγανητά, σιτάρι, ζωικό λίπος, σόγια, καλαμπόκι, γαλακτοκομικά.
Τα άτομα αυτά χαρακτηρίζονται από τα εξής στοιχεία. Οι ορθορεξικοί άνθρωποι αρχίζουν να τρώνε καλά και στη συνέχεια διαιωνίζουν μια εμμονή ή σταθεροποίηση σε περιοριστικό φαγητό ως προς την ποιότητα. Αφαιρούν τα λιπαρά από τη διατροφή τους, προσλαμβάνουν τροφές που δεν περιέχουν πρόσθετα και λιπαρά, ενώ στο τέλος τούς δημιουργείται μια μανία εναντίον της λήψης «κακής» τροφής. Επιπλέον, τα άτομα συνήθως υιοθετούν αντικοινωνική συμπεριφορά, καθώς δεν μπορούν εύκολα να διαχειριστούν διατροφικά θέματα παρουσία τρίτων.
Όταν ο άνθρωπος ξεπεράσει το μέτρο και επιτρέψει σε μια προτίμησή του ή συνήθειά του να πάρει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή του, αποτελώντας η συνήθεια αυτή και η εκπλήρωσή της ένα μεγάλο μέρος της πνευματικής και σωματικής δραστηριότητας του ανθρώπου, τότε είναι και το «κομβικό σημείο» στο οποίο η συνήθεια αυτή έχει πλέον μετατραπεί σε εμμονή.
Η σύντομη ψυχολογική ευεξία και ευχαρίστηση που αντλεί το άτομο από το κυνήγι του καλού φαγητού εξατμίζεται γρήγορα και δίνει τη θέση της στην ανησυχία για το αν η επιλογή ήταν όντως σωστή και για το ποια θα πρέπει να είναι η επόμενη διατροφική επιλογή τους.
Η περίοδος ενοχών και ο αυτοβασανισμός καταλαμβάνουν πολύ μεγαλύτερο μέρος της ψυχικής ζωής απ’ ότι η πρόσκαιρη ικανοποίηση.
Το άτομο μπαίνει σε ένα αδιάκοπο κυνηγητό της “ορθότητας” και προσπαθεί να παραβγεί σε έναν αγώνα δρόμου με τον ίδιο του τον εαυτό.
Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός φαύλου κύκλου, όπου το εσωτερικό άγχος του ατόμου επηρεάζει τη ζωή του και εκδηλώνεται στον έλεγχο του φαγητού και κατά συνέπεια του εαυτού, ενώ παράλληλα η κοινωνική και προσωπική του ζωή του προκαλεί άγχος, το οποίο το άτομο προσπαθεί να ελέγξει εκδηλώνοντας τις συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες.
Η αντιμετώπιση γενικά συγκλίνει προς αυτές της νευρικής ανορεξίας και της ιδεοληψίας-ψυχαναγκασμού. Όπως όμως σημειώνουν οι ειδικοί, η ίδια η απόφαση και η δέσμευση του ατόμου ότι θα προσπαθήσει να αλλάξει τη διατροφική του συμπεριφορά, είναι περισσότερο σημαντική από τη μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί για να επιτευχθεί η αλλαγή.
Συνεπώς, με την κατάλληλη ψυχοθεραπευτική και διατροφική παρέμβαση, ο ασθενής θα αποκαταστήσει τη σχέση του με το φαγητό και θα κατανοήσει τι σημαίνει υγιεινή διατροφή.
Τέλος, θα συνειδητοποιήσει ότι η αυστηρή επιλογή φαγητού δεν τον κάνει καλύτερο άνθρωπο και ότι είναι λάθος να βασίζει την αυτοεκτίμησή του στη διατροφή του.
Opmerkingen