O Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα υγείας παγκοσμίως και συχνά σχετίζεται με την παχυσαρκία, με μη φυσιολογική ποσότητα χοληστερόλη, δυσλιπιδαιμία και υψηλή πίεση αίματος.
Αναφέρετε ως η πάθηση κατά την οποία το σώμα δεν μπορεί να παράξει αρκετή ποσότητα ινσουλίνης ή πολλές φορές και καθόλου με αποτέλεσμα τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα να είναι υψηλότερα από τα φυσιολογικά σε περιόδους νηστείας (8 ώρες).
Άτομα με διαταραχή στην παραγωγή της ινσουλίνης έχουν αυξημένο κίνδυνο ώστε να αναπτύξουν επιπλοκές στην μικροκυκλοφορία όπως για παράδειγμα νεφροπάθεια, αμφιβληστροπάθεια, νευροπάθεια κ.α.
Η ινσουλίνη παράγεται από το πάγκρεας και είναι η βασικότερη ορμόνη μεταφοράς της γλυκόζης από το αίμα στα κύτταρα με σκοπό να χρησιμοποιηθεί σε μορφή ενέργειας.
Ο διαβήτης έχει δύο μεγάλες κατηγορίες, στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι (Σ.Δ-Ι) και σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ (Σ.Δ-ΙΙ).
Στον Σ.Δ- Ι τα κύτταρα στο πάγκρεας που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή της ινσουλίνης δεν παράγουν καθόλου και αυτό έχει ως συνέπεια την χορήγησης της στον οργανισμό με εξωγενή τρόπο όπως ένεση ή μέσω αντλίας.
Αυτό το είδος διαβήτη συχνά αναφέρεται και ως ινσουλοεξαρτόμενος.
Αντίθετα ο Σ.Δ-ΙΙ αναφέρεται και ως μη ινσουλοεξαρτόμενος.
Άτομα με Σ.Δ-ΙΙ έχουν σχετική ανεπάρκεια ινσουλίνης λόγο του ότι μπορεί να έχουν υψηλά, μειωμένα ή και φυσιολογικά επίπεδα ινσουλίνης αλλά πάντα με συνοδευόμενη υπεργλυκαιμία.
Η μη φυσιολογική ποσότητα ινσουλίνης δεν επιτρέπει την γλυκόζη να εισχωρήσει στον μυικό ή στον λιπώδη ιστό με αποτέλεσμα να παραμένει υψηλή η ποσότητα γλυκόζης στο αίμα.
Στη βιβλιογραφία παρουσιάζεται μεγάλη ποσότητα ερευνητικού υλικού σε ότι αφορά την άσκηση και τα ευεργετικά χαρακτηριστικά της για την αντιμετώπιση ή ακόμα και την πρόληψη από τον διαβήτη.
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως η συστηματική άσκηση με αντιστάσεις έχει προστατευτική δράση ενάντια στο διαβήτη. Εξίσου σημαντικά αποτελέσματα έχουν δείξει μελέτες για την πρόληψη του διαβήτη και για τα άτομα που κάνουν αερόβια άσκηση (περπάτημα, τρέξιμο, κολύμβηση κ.α). Πάντως ερευνητικά ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης και προπόνησης με βάρη είναι εκείνος που έχει τα καλύτερα αποτελέσματα για τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που καθιστά την άσκηση σημαντική σε ότι αφορά το ΣΔ είναι πως η πλειοψηφία των πασχόντων κυρίως για του τύπου ΙΙ είναι παχύσαρκοι από την αρχή της νόσου σε ποσοστό 80%.
Η άσκηση ευαισθητοποιεί το μυικό σύστημα στη δράση της ινσουλίνης, διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο την είσοδο της γλυκόζης ώστε αφενός να χρησιμοποιηθεί σε μορφή ενέργειας και αφετέρου να μειωθούν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Μέτα από τακτική άσκηση, τα κύτταρα μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα στην ινσουλίνη και να μεταφέρουν πιο αποτελεσματικά τη γλυκόζη από το αίμα στα κύτταρα. Η άσκηση βοηθά επίσης στο να μειωθεί ο κίνδυνος καρδιαγγειακής ασθένειας με τη μείωση της αρτηριακής πίεσης, των επιπέδων χοληστερόλης και του σωματικού λίπους.
Πολλές έρευνες πραγματοποιήθηκαν έως σήμερα με σκοπό την εύρεση του αποδοτικότερου προπονητικού μοντέλου άσκησης ως προς την αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη.
Γεννιέται λοιπόν το εξής ερώτημα: Τι είδους άσκηση μπορεί να κάνει ένας διαβητικός ώστε να επωφεληθεί;
Η αερόβια άσκηση αποτελεί, το παραδοσιακό είδος προπόνησης που συστήνεται για την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2.
Ακόμη η αερόβια άσκηση μπορεί να βοηθήσει τον ινσουλινοεξαρτώμενο ασθενή να ελαττώσει τις δόσεις ινσουλίνης και να ρυθμίσει τη γλυκόζη στην κυκλοφορία.
Επίσης, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι και οι ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης (δηλαδή ασκήσεις με βάρη ή με αντιστάσεις) ασκούν θετική επίδραση στο έλεγχο του σακχάρου και τη δράση της ινσουλίνης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Η αύξηση της μυϊκής μάζας ως συνέπεια της άσκησης με βάρη μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη πρόσληψη αλλά και αποθήκευση της γλυκόζης (με τη μορφή γλυκογόνου).
Συμπερασματικά ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης και άσκησης με αντιστάσεις επιφέρει καλύτερες προσαρμογές στον οργανισμό από ότι η αερόβια άσκηση από μόνη της.
Τέλος η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία προτείνει σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη αερόβια άσκηση τρεις φορές την εβδομάδα, και άσκηση με βάρη τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
Comments